Πνιγμός και δευτερεύων πνιγμός: Όσα πρέπει να γνωρίζετε

Είναι γεγονός ότι κάποιες φορές τα μέσα ενημέρωσης, παραπληροφορούν τον κόσμο για κάποια θέματα.

Ένα από αυτά τα θέματα, είναι εκείνο του πνιγμού. 

Μιας και είναι καλοκαίρι, πολύ πιθανόν κάποιοι να βρεθούν σε αυτή την θέση, ενώ κάποιοι άλλοι όχι. 

Ο πνιγμός, δεν έχει καμία σχέση με αυτό που μέχρι σήμερα γνωρίζαμε από τις ταινίες και τα σήριαλ. 

Το κούνημα των χεριών, το χτύπημα του νερού, οι φωνές και οι εντυπωσιακές ενδείξεις που έχουμε μάθει από τα μέσα ενημέρωσης όταν κάποιος πνίγεται και περιμένουμε να δούμε, είναι πολύ σπάνιο να τα συναντήσεις στην πραγματική ζωή. 

Μετά από το αυτοκίνητο, το αμέσως επόμενο αίτιο θανάτου είναι από ατυχήματα παιδιών έως 15ετών στο νερό. 

Από τα 750 παιδιά που θα πνίγουν, τα 375 από αυτά βρίσκονται σε απόσταση είκοσι τριών μέτρων από κάποιον γονέα ή κάποιον άλλον ενήλικο. 

Κατά το 10% από αυτούς τους πνιγμούς, ο ενήλικας παρακολουθεί χωρίς να έχει ιδέα τι συμβαίνει. Χωρίς καν να αντιληφθεί ότι το παιδί εκείνη τη στιγμή πνίγεται.

Εκτός από πολύ σπάνιες περιπτώσεις, οι άνθρωποι που πνίγονται δεν είναι σε θέση να μπορούν να φωνάξουν βοήθεια για να τους ακούσει κάποιος. Αυτό συμβαίνει γιατί το αναπνευστικό σύστημα έχει σχεδιαστεί για την αναπνοή. Η ομιλία είναι μία λειτουργία δευτερεύουσα.

Για να μπορέσει κάποιος να μιλήσει θα πρέπει πρώτα να μπορέσει να αναπνεύσει. Τη στιγμή λοιπόν που ο ενήλικας ή το παιδί πνίγεται, είναι αδύνατον να φωνάξει βοήθεια καθώς δεν μπορεί να αναπνεύσει εκείνη τη στιγμή.

Όταν ένας άνθρωπος πνίγεται, το στόμα του βουλιάζει. Όταν βγαίνει στην επιφάνεια του νερού αρχίζει εισπνέει και εκπνέει πάρα πολύ γρήγορα ενώ σιγά-σιγά το στόμα, αρχίζει και βυθίζεται κάτω από την επιφάνεια του νερού.

Όταν ένας άνθρωπος πνίγεται, δεν μπορεί να ελέγξει τις κινήσεις των χεριών. Από άποψη φυσιολογίας οι άνθρωποι που πνίγονται αγωνίζονται στην επιφάνεια του νερού. Δεν μπορούν να σταματήσουν να πνίγονται και να εκτελέσουν τις κινήσεις που θα ήθελαν όπως να κουνήσουν τα χέρια, να σας φωνάξουν βοήθεια, να κολυμπήσουν προς ένα διασώστη ή να απλώσουν τα χέρια να πιάσουν έναν εξοπλισμό διάσωσης.

Οι άνθρωποι που πνίγονται άν δεν διασωθούν από κάποιον εκπαιδευόμενο ναυαγοσώστη, τότε μπορούν να παλέψουν στην επιφάνεια του νερού μόνο από 20 έως 60 δευτερόλεπτα πριν βουλιάξουν. Πάραυτα ένας άνθρωπος ο οποίος φωνάζει βοήθεια και κάνει απότομες κινήσεις όπως γνωρίζουμε, δεν σημαίνει ότι δεν έχει σοβαρό θέμα. Όμως σίγουρα δεν πνίγεται. Η κατάσταση ενός ανθρώπου που φωνάζει μέσα στο νερό ζητώντας βοήθεια κουνώντας τα χέρια του, είναι μία απλά αγχώδεις κατάσταση είτε γιατί έπαθε μια κράμπα, είτε γιατί ένιωσε ζαλάδα ή μούδιασμα. Δεν διαρκεί πολύ και είναι σε θέση να παλέψει για τη διάσωσή του κάτι το οποίο, δεν συμβαίνει με τους ανθρώπους οι οποίοι πνίγονται.

Καλό θα είναι αν πέσει στην αντίληψή μας ένας άνθρωπος που κρατάει το κεφάλι χαμηλά στο νερό, το στόμα στο επίπεδο της επιφάνειας του νερού, το κεφάλι να πηγαίνει προς τα πίσω, στόμα ανοιχτό, βλέμμα παγωμένο και άδειο που δεν μπορεί να εστιάσει, μάτια κλειστά, μαλλιά πάνω στο μέτωπο και στα μάτια, άνθρωποι που δεν χρησιμοποιούν πόδια σε κάθετη θέση, αγκομαχούν, προσπαθούν να κολυμπήσουν αλλά δεν τα καταφέρνουν, αν συναντήσουμε άτομα που μπορεί να μας κάνουν κάποια εντύπωση σε κάποια συμπεριφορά τους μέσα στο νερό, το καλύτερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι να πάμε κοντά τους και να τους ρωτήσουμε απλά αν νιώθουν καλά.

Μπορεί με αυτό τον τρόπο να γλιτώσουν πολλοί άνθρωποι την ζωή τους.

Τέλος τα παιδιά που παίζουν στο νερό κάνουν πάρα πολύ φασαρία. Αν τα παιδιά σταματήσουν τη φασαρία αυτή ακόμα και αν βρίσκονται σε ρηχά νερά της θάλασσας καλό είναι να τα πλησιάσετε και να μάθετε για ποιο λόγο είναι τόσο ήσυχα.

Mario Vittone, Διασώστης – ειδικός σε θέματα θαλάσσιας ασφάλειας

Κάτι που δεν γνωρίζει πολύς κόσμος είναι ο δευτερεύων πνιγμός. 

Τι είναι όμως ο δευτερεύων πνιγμός;

Δευτερεύων πνιγμός σύμφωνα με την πανελλήνια σχολή ναυαγοσωστικής, είναι ένα από τα είδη πνιγμού κατά το οποίο, σοβαρές αιμοδυναμικές και βιοχημικές διαταραχές λαμβάνουν χώρα ικανές, να οδηγήσουν στο θάνατο έως και 72 ώρες μετά το περιστατικό. Μπορεί να συμβεί είτε σε μία πισίνα, είτε σε μία θάλασσα, ακόμα και μέσα σε μία μπανιέρα. 

Πολλές φορές, κυρίως τα παιδιά, στην προσπάθειά τους να κολυμπήσουν και παράλληλα να μιλήσουν, κάνοντας κάποια απότομη κίνηση, μπορεί να πιουν νερό είτε από το στόμα, είτε από τη μύτη. Στις περισσότερες περιπτώσεις το παιδί βήχει έντονα, βγαίνει έξω από τη θάλασσα, την πισίνα ή την μπανιέρα στην οποία βρίσκεται και συνέρχεται σταδιακά. Υπάρχει όμως και ένα ποσοστό κατά το οποίο το παιδί ή ο ενήλικας, παρουσιάζει κάποια συμπτώματα τα οποία θα πρέπει να γνωρίζουμε ώστε να προλάβουμε το χειρότερο. Το βασικό σύμπτωμα του δευτερεύοντος πνιγμού που θα πρέπει να ανησυχήσει τους γονείς, είναι ο βήχας που επιμένει. Σε περίπτωση που ένας άνθρωπος πιει νερό από το στόμα ή από τη μύτη και μετά από ώρα ή ακόμα και ώρες επιμένει έντονος βήχας, καλό θα είναι να μεταφερθεί άμεσα στο νοσοκομείο. Ειδικά αν δείχνει σημάδια έντονης κόπωσης και δυσαρέσκεια στην αναπνοή.

Η κυρία Μαρία Γαλανάκη, παιδίατρος διδάκτωρ πανεπιστημίου Αθηνών τονίζει πως ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας, έχει περιορίσει τη χρήση της ορολογίας “ δευτερεύων πνιγμός “ και κατατάσσει την κατάσταση αυτή υπό τη γενικότερη ορολογία της “πνιγμός”, δίνοντας έμφαση στα μέτρα πρόληψης. Σε κάθε περίπτωση τονίζει ότι η πρόληψη σώζει ζωές. Για αυτό φροντίστε να βρίσκεστε πάντα δίπλα στο παιδί σας όταν κολυμπά. Αν το παιδί κινδυνεύει από πνιγμό η παιδίατρος επισημαίνει ότι ο γονιός, θα πρέπει να γυρίσει το παιδί ανάποδα και στο πλάι και να το πιέσει τον θώρακα προκειμένου να βγει όλο το υγρό. Αν το παιδί δεν αναπνέει, θα πρέπει να του κάνει τεχνητές αναπνοές και μαλάξεις. Αν ύστερα από όλα στο παιδί παραμένει ο βήχας, θα πρέπει να μεταφερθεί άμεσα στο νοσοκομείο στα επείγοντα.