ΑΕΚ : Να γυρίσουμε στον Μπάγεβιτς;

 

ΑΕΚ - Μπράγκα: Να πεις, ότι η αυτή η ομάδα θα σε στείλει στο ψυχιατρείο; Δεν είναι κάτι νέο. Είναι μία κατάσταση που οι περισσότεροι την έχουμε συνηθίσει εδώ και πολλά χρόνια. Υπάρχουν συνεχείς εναλλαγές σε κρύο και ζεστό, τόσες που ψάχνεις να βρεις πού αρχίζει η λογική και πού τελειώνει η Ένωση. Το ζήτημα είναι, ότι στην κατάσταση που βρίσκεται η τωρινή ομάδα αρχίζουν και μαζεύονται πολλά πράγματα που μπαίνουν στη σφαίρα του ανεξήγητου.

Καταστάσεις που δημιουργούν έντονο προβληματισμό και χρειάζονται εξηγήσεις. Και όταν λέμε για εξηγήσεις, εννοούμε για αγωνιστικές απαντήσεις για το που θα πάει και η φετινή χρονιά. Δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω, ότι μπορεί κάποιος στον οργανισμό AΕΚ να πιστεύει, ότι ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι υπολείπεται σε σημασία ενός ματς του ελληνικού πρωταθλήματος, ακόμα και όταν πρόκειται για ένα σημαντικό ντέρμπι κορυφής κόντρα στον Παναθηναϊκό.

Δεν μπορώ να πιστέψω, πως υπάρχει κάποιος στην AΕΚ που μπορεί να δέχεται με άνεση, ότι σε πέντε ματς στον όμιλο έχει δεχτεί εννιά γκολ! Πως έφαγε τρία πριν από μία εβδομάδα από… κάποια Ζόρια στο Ολυμπιακό στάδιο, πως δέχθηκε και χθες τέσσερα από την Mπράγκα και την έκανε να μοιάζει υπερομάδα ξανά μέσα στο ΟΑΚΑ. Αυτά είναι στοιχεία τα οποία προκαλούν σχεδόν οίκτο για την ομάδα, γιατί δείχνουν πως όσο περνά ο καιρός η κατάσταση δεν βελτιώνεται.

Υπάρχουν ορισμένοι τομείς του παιχνιδιού, όπου η AΕΚ συνεχίζει να βασανίζεται σταθερά εδώ και δύο χρόνια από τα ίδια και τα ίδια προβλήματα. Και αυτό δεν γίνεται να αλλάξει. Αποτελεί ένα βασικό κανόνα του ποδοσφαίρου, πως αν στην επίθεση μπορεί το ταλέντο να κάνει τη διαφορά -και στη φετινή AΕΚ υπάρχει περίσσευμα ταλέντου- η άμυνα είναι προϊόν δουλειάς. Είναι κομμάτι που δουλεύεται, που συνεχώς βελτιώνεται και μπορεί υπό προϋποθέσεις να παρουσιάζει εξαιρετικά αποτελέσματα.

Δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε στα μεγάλα χρόνια του Μπάγεβιτς και στο πώς η άμυνα ήταν το σημείο αναφοράς και τότε στις οποίες επιτυχίες της ομάδας. Ακόμα και ο Χιμένεθ -ένας προπονητής ο οποίος δεν είναι δα και ο Μουρίνιο ή ο Γκουαρντιόλα- κατάφερε να κάνει την AΕΚ να είναι άτρωτη αμυντικά. Ο Καρέρα έπειτα από ένα χρόνο στον πάγκο της ομάδας, δεν έχει καταφέρει να δώσει το παραμικρό στην άμυνα της AΕΚ και ας είναι Ιταλός, δηλαδή μετρ της τακτικής και της αμυντικής λειτουργίας.

Τέτοιο σκορποχώρι σε άμυνα είναι πάρα πολύ δύσκολο να ψάξει κάποιος να το βρει. Είναι θλιβερό το αποτέλεσμα που εμφανίζει η AΕΚ μέσα στο γήπεδο. Το εύκολο σε αυτή την κατάσταση είναι να στέκεσαι στις ατομικές αδυναμίες των παικτών. Δεν υπάρχει όμως, κάτι καινούργιο να πεις και σε αυτό τον τομέα. Δεν είναι ψέμα. Η AΕΚ δεν έχει τον Σέρχιο Ράμος στην άμυνα της. Η AΕΚ δεν έχει τα μπακ που θα σαρώνουν στο διάβα τους και θα κάνουν τη διαφορά.

Ωστόσο, έχει παίκτες, που υπό τη σωστή καθοδήγηση, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα καλό ομοιογενές σύνολο. Για όσους επιμένουν να λησμονούν και να ψάχνουν εύκολα θύματα, είναι πάντα πρόκληση να κοιτάς και να στοχοποιείς πρόσωπα. Το ποδόσφαιρο όμως, είναι ομαδικό άθλημα. Η άμυνα ειδικά, ξεκίνα πραγματικά από τον επιθετικό και καταλήγει στον τερματοφύλακα. Αν μπροστά δεν μαρκάρουν, αν το κέντρο δεν έχει την ένταση και την πίεση που χρειάζεται να ασκήσει την αντίπαλη ομάδα, τότε η άμυνα είναι εύκολο να γίνει γιο-γιο.

Αν δεν υπάρχει ο κατάλληλος σχεδιασμός προκειμένου να καλυφθούν οι δυνατότητες του αντιπάλου, τότε είναι πολύ εύκολο να διασύρονται παίκτες μέσα στο παιχνίδι. Αυτό είναι μία πραγματικότητα που η AΕΚ τη βιώνει σταθερά το τελευταίο διάστημα και ο μόνος τρόπος για να αλλάξει είναι μέσα από την ομαδική δουλειά. Αν ο Καρέρα δεν αποφασίσει να δουλέψει στο αμυντικό κομμάτι με τους παίκτες του, να βρει ένα σταθερό σχήμα πάνω στο οποίο θα πορεύεται και θα του δίνει ασφάλεια, τότε η AΕΚ δεν έχει καμία τύχη.

Δεν ξέρω καμία ομάδα, ούτε καν την Μπαρτσελόνα, που να μπορεί να νικά επειδή απλά βάζει περισσότερα γκολ από τον αντίπαλο της. Είναι προτιμότερο να κερδίζεις ματς με 1-0, παρά να κερδίζεις παιχνίδια με 5-4. Είναι σημαντικό, είναι αποφασιστικό για την ΑΕΚ -γιατί είναι η μοναδική ελπίδα από δω και πέρα, αφού τελείωσε πια η Ευρώπη δυστυχώς- να μπορέσει να βρει ένα σταθερό πρόσωπο αμυντικά για την υπόλοιπη σεζόν.

Δεν μπορεί να εμφανίζεται αυτή η εικόνα. Είναι κωμικοτραγικό πια να βλέπεις αυτό το αυτό το αποτέλεσμα από την άμυνα της AΕΚ. Η επίθεση είναι σαφές, ότι στηρίζεται στην ατομική ποιότητα των πολλών καλών παικτών που έχει η AΕΚ. Οσο και αν ορισμένοι αρνούνται να δουν την πραγματικότητα, η αλήθεια είναι ό,τι έχει πολλούς και καλούς παίκτες από τη μέση και μπροστά, δεν έχει τόσο κακούς παίκτες πίσω.

Οσο εμφανίζεται στα παιχνίδια αυτή η απαράδεκτη αμυντική λειτουργία, δεν θα υπάρχει μέλλον. Και αυτό είναι ένα κομμάτι, το οποίο βαρύνεται ο προπονητής. Επίσης, σημείο προβληματισμού αποτελεί και η ελλιπέστατη ψυχολογική προετοιμασία, με την οποία μπαίνουν οι παίκτες μέσα στο γήπεδο. Είναι απαράδεκτο να εμφανίζεται σε όλα τα ματς κατώτερη των προσδοκιών και να χρειάζεται να περάσει σημαντικό χρονικό διάστημα προκειμένου να βρει το ρυθμό της μέσα στο γήπεδο.

Αυτά τα πράγματα δεν είναι λογικά, αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να είναι αποδεκτά. Είναι κομβικό για την AΕΚ να μπορέσει να βρει άμεσα τις λύσεις για να σταθεί στα πόδια της. Η Ευρώπη ήταν ένα όνειρο που θα μπορούσε να πάει πάρα πολύ καλά, αλλά δυστυχώς εξελίχθηκε σε εφιάλτη. Το ζήτημα για την AΕΚ είναι πως έχει ακόμα δύο μεγάλους στόχους, που είναι το πρωτάθλημα και το Κύπελλο και αυτό το οποίο πρέπει να απαιτήσουν όλοι όσοι ηγούνται της AΕΚ είναι να γίνουν τα πάντα ώστε να έρθουν αυτοί οι στόχοι.

Για να γίνουν πράξη χρειάζεται πάρα πολύ δουλειά από τον προπονητή. Δεν είναι άμοιροι ευθυνών οι παίκτες. Δεν είναι ο Καρέρα, η αιτία όλων των δεινών που εμφανίζει η AΕΚ και του κακού αγωνιστικού προσώπου. Αλλά ο Καρέρα είναι αυτός που μπορεί και πρέπει να αλλάξει την ιστορία. Αν δεν το κάνει, τότε θα μπει και αυτός στο κάδρο των αποτυχημένων προπονητών που δεν έχουν καταφέρει να δώσουν ταυτότητα και αγωνιστική πρόοδο στην AΕΚ.