Ανασαίνω. Συνεχίζω να ζω, να αγωνίζομαι, να ελπίζω.
Σε ποιο μονοπάτι συναντιέται η ροή της ζωής με την ελπίδα;
Τι είναι αυτό που παντρεύει το ταξίδι με το αίσθημα της ελευθερίας;
Ανασαίνω. Συνεχίζω το ταξίδι. Προσπαθώ να ανακτήσω τη χαμένη αίσθηση ελευθερίας.
Ανασαίνω. Κοιτάω το άγνωστο και του κλείνω το μάτι.
Να σου πω τι θέλω; Θέλω να σε κάνω να γελάς δυνατά…
Δεν με τρομάζει πια αυτό το συναίσθημα που με κυνηγούσε…απλά αλλάξαμε παιχνίδι.
Τώρα πια όταν τα φυλάει, εγώ φροντίζω να μην κρύβομαι καλά…
Τελευταία όμως έχει βρει μια καινούρια κρυψώνα…
Τι ειρωνεία…τώρα που μοιάζει να χάνεται, τώρα έμαθα πως δε μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό…
Ακούς το γέλιο σου; Άκου τι όμορφες νότες τραγουδάει!
Και να σου πω και κάτι;
Τώρα που η αγκαλιά και το φιλί μοιάζει να χάνεται….τώρα θέλω να σε ακούω πιο δυνατά…
Δες τη φωτογραφία!!! Θυμάσαι;
Σσσςς!…για περίμενε…να το πάλι…
σ΄ ακούω πάλι να γελάς δυνατά από μακριά…
Δημοσίευση σχολίου